Povijest sela

Dubrovčak Lijevi je najjužnije selo na ivanićgradskom području smješteno na nizinskom terenu sjeverne obale rijeke Save. Naselje je postojalo i u dotursko vrijeme, a raselilo se nakon 1552. godine zbog turskih pljačkanja. Smirivanjem prilika ponovno je naseljeno oko 1596. godine stanovništvom iz Posavine, Polonja i od Glogovnice. Već u XII. stoljeću započinju nemiri u samom selu kao i okolnim selima na tadašnjem vlastelinstvu Novigradu Posavskom, te su se od 1653. godine pa do 1671. godine održale tri “Bune Posavaca” ili “Posavske bune”, a naziv samih buna dolazi iz toga jer su se podložnici toga vlastelinstva nazivali “Posavci”. Tijekom samih buna domaće seosko stanovništvo borilo se je protiv nameta ondašnje velikaške obitelji Erdödy, tj. njihovih nameta prema seljacima.

Prva posavska buna započela je 1653. godine, a završila 1659. godine., a tu valja spomenuti vođu i velikog autoriteta među pobunjenim seljacima Nikolu (Mika) Babić iz Topolja koji je ubijen 1957. godine, a u spomen na njega i sve ubijene seljake naših sela sagrađena je i kapelica Presvetog Srca Isusova u Topolju. Druga posavska buna je trajala od 1663.godine pa sve do 1664. godine. Treća posavska buna započela je 1670. godine, a završila 1671. godine, a tu valja spomenuti da je ona upravo započela 24.lipnja 1670. godine na inicijativu seljaka iz Dubrovčaka, Martinske Vesi, Trebarjeva, Luke i Željeznoga, a tih godina se kao glavni i prvi vođa bune optužuje Vuk Jelenčić iz Dubrovčaka.

Vizitacija župe Martinska Ves iz 1653. godine , a koja je pisana za vrijeme prve posavske bune ukazuje na najranije postojanje drvene kapele u selu Dubrovčaku, kao i ograđenim grobljem oko same kapele.

1850. godine u naselju je bilo 30 kuća. U idućim desetljećima broj se stanovnika nije smanjivao kao u nekim drugim naseljima, nego se suprotno, samo povećavao. Najveći porast stanovnika zabilježen je 1869. godine pa sve do 1880. godine, ( s 581 na 691 stanovnika). Gospodarska je kriza u osamdesetim godinama IX. stoljeća uzrokovala raspad zadruga te se u naselju povećao broj kuća i godine 1890. već ih je bilo 147.

Broj stanovnika početkom XX. stoljeća do 1910. godine ponovno je rastao pa je te godine u naselju bilo 812 stanovnika (najviše u njegovoj povijesti). Od 1910. godine pa do 1953. godine broj stanovnika se naizmjence smanjuje i povećava, a od 1953. godine pa do 2001. godine taj broj se stalno smanjuje pa je 2001. godine u naselju bilo 405 stanovnika (najmanje u njegovoj povijesti). Najveće smanjenje broja stanovnika zabilježeno je u šezdesetim i osamdesetim godinama XX. stoljeća.

Od važnih građevina u selu valja napomenuti Župnu crkvu Sv. Nikole biskupa iz 1771. godine, te zgradu stare škole iz 1903. godine (gradnja škole je završena 1904. godine).

Unutar sela se nalazi nekoliko vrlo vrijednih drvenih tradicijskih objekata sa “nemačkim” i “hrvatskim” uglovima, te kapelica Presvetog Srca Isusova u Topolju i zgrada biskupskog majura s nekadašnjim perivojem u bivšem Ekonomskom dvorištu na ulazu u Topolje.